Addicted to life

Pozostał równy miesiąc do kolejnych urodzin i już 40 lat minęło jak jeden dzień. Robię podsumowanie i kiedyś ciągle zastanawiałam się co mogłam zrobić inaczej. Teraz nadszedł czas zostawienia tego co było bo przy dobrych wiatrach zostało mi drugie tyle czasu. Powtórki już nie będzie, jednak ten rok przywitałam z uśmiechem na twarzy i staram się nie tracić tego uśmiechu i pogody ducha. Ostatnio dużo czasu spedzialam na odnalezieniu wewnętrznego spokoju. Kolejnym krokiem jest zrealizowanie bardzo starego marzenia... Ktoś nie dawno powiedział mi, że cuda dzieją się po cichu i patrząc z perspektywy czasu miał rację. Nie dostrzegałam wielu rzeczy, ale to pewnie dlatego, że w każdym wieku mamy inne priorytety. Od prawie 9 lat jestem mamą na pełny etat. Marzyłam o dziecku, wiedziałam że to będzie mój sens życia.może to dziwne ale  nigdy nie widziałam siebie jako żony. Wydawało mi się, że będę wspaniałą matką, że wszystko będzie takie proste jednak życie szybko zweryfikowało moje wyobrażenia. Były takie dni w których naprawdę upadałam na kolana. Każdy dzień to walka o lepsze jutro i bycie kimś lepszym niż było się wczoraj. 

Nie możemy zmienić przeszłości ale marzymy o innej przyszłości. Robimy wszystko żeby naprawić przeszłość której już nie zmienimy. Tyle słyszymy o magicznej 40-stce która zmienia nas i nasze podejście do życia. Coś w tym jest bo banały tworzą nasze życie. 

Zaczynając nowe przedsięwzięcie nie wiemy czego tak naprawdę oczekujemy i co się wydarzy. Nowy rok rysuje przed nami nową wizję tego co chcielibyśmy zrobić,zdobyć ,osiągnąć. Ostatni rok rzeczywiście przewartościował wszystkim priorytety a w moim odczuciu osiągamy to co dziesięć lat temu oglądaliśmy na filmach since fiction. Całe życie się czegoś bałam i do tej pory odczuwam lęk jednak każdego dnia wstaję i staram się przeciwstawić temu co się wydarzy.Nie mając na to wpływu i tak staram się zmienić to co wydaje się oczywiste i dopiero z perespektywy lat jestm w stanie to ocenić. Mam wspomnienia które wymazałam z pamięci,takie o których nie chcę zapomnieć i takie które jeszcze chciałabym mieć. Życie narzuciło nam zmianę myślenia,zwolnienia tempa życia a dla mnie to rok przełomu w którym w końcu odnalazłam siebie. Lubię i zawsze lubiłam samotność, nie potrzebuje dużo żeby czuć szczęście z tego co nas otacza. Potrzebowałam jednynie własnej przestrzeni w której będe mogła ująć myśli w słowa. To rodzaj terapii która pomoże mi nie gubić się w rzeczywistości świata jaki dzisiaj mamy.